Jackson Pollock

“Ευφυές, ανθρώπινο, απροσποίητο, θερμό, αβίαστα λυρικό, βαθιά συγκινητικό, από τα ωραιότερα (και αρτιότερα) μυθιστορήματα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, το βιβλίο της Λόρι Μουρ είναι μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης και συνάμα μια πολυπλόκαμη διερεύνηση των αμερικανικών τραυμάτων και δυσλειτουργιών.” Κατερίνα Σχινά

Η πόρτα στη σκάλα

LORRIE MOORE

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Πόλις , 2013 414 σελ.

Τιμή 16,20 € από 18,00

Η Τάσι είναι φοιτήτρια σ’ ένα πανεπιστήμιο των Μεσοδυτικών Πολιτειών.
Παράλληλα με τις σπουδές της πιάνει δουλειά ως μπέιμπι σίτερ σε μια ιδιότυπη οικογένεια που προσπαθεί να υιοθετήσει ένα κοριτσάκι, τη Μαίρη-Έμμα, που είναι μιγάδα. Αλλά αυτή η άλλη Αμερική που τόσο γοητεύει την Τάσι βρίσκεται σε πλήρη κρίση. Λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου αρχίζει ο πόλεμος του Αφγανιστάν. Ο ειδυλλιακός πίνακας θολώνει. Το ζευγάρι κρύβει σκοτεινές και ανομολόγητες πλευρές, ενώ το χρώμα του δέρματος του παιδιού φέρνει τη Μαίρη-Έμμα και την Τάσι αντιμέτωπες με τον καθημερινό ρατσισμό.
Η Πόρτα στη σκάλα καταπιάνεται με σημαντικά θέματα -την οικογένεια, τα φυλετικά ζητήματα, τον πόλεμο, αλλά πάνω απ’ όλα με τη ρευστή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Με την ιδιαιτέρως ζωντανή αφήγησή της η Λόρι Μουρ μας ξεναγεί εκεί όπου δεν υπάρχουν ούτε βεβαιότητες ούτε σιγουριά, εκεί όπου οι συνθήκες αναδεικνύουν την εύθραυστη φύση των πραγμάτων και την αδιανόητη πολλαπλότητα της ζωής.

-«Στην πραγματικότητα δεν είχα στο μυαλό μου το γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν η χρονιά που ακολούθησε, εκείνη της εισβολής στο Ιράκ με πρόσχημα ψεύτικες κατηγορίες. Είναι μια άλλη ματιά στις επιπτώσεις αυτής της τραγωδίας. Οι χαρακτήρες αυτού του βιβλίου τη βιώνουν τόσο σε συλλογικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο με διαφορετικό τρόπο ο καθένας.» Lorrie Moore

-“H Μουρ αναδεικνύει παραδειγματικά την αλληλεπίδραση του πολιτικού με το προσωπικό στοιχείο, τους κρίκους που συνδέουν το συλλογικό με το ατομικό, στηλιτεύοντας τον φυλετικό ρατσισμό, την ξενοφοβία και το θρησκευτικό φονταμενταλισμό.” Ντόρα Μακρή

Από την Αμερική της Lorrie Moore στην Αμερική και τη μουσική της Billie Holiday:

Η κυρία τραγουδάει τα μπλουζ

Αυτοβιογραφία

Billie Holiday, William Dufty

μετάφραση:Ιουλία Ραλλίδη

Άγρα , 2012 331 σελ.

Τιμή 19,00 € από 21,00

«Παίζαμε σε μια ατέλειωτη σειρά από ξεφτιλισμένα μαγαζιά, σε ζόρικες νέγρικες αίθουσες χορού στον Νότο, όπου το ουίσκυ από καλαμπόκι το φέρνανε κρυφά απέναντι από τις σιδηροδρομικές γραμμές, οπότε, μπαμ, ξαφνικά σταμάταγε αυτό το μαγγανοπήγαδο και μας αγκαζάρανε σε κάποιο μεγάλο ξενοδοχείο λευκών. Δεν είχαμε τις σωστές φορεσιές, τα σωστά ρούχα ή μηχανήματα – οι μάγκες στην ορχήστρα δεν είχανε καν τα πνευστά που έπρεπε και που χρειάζονταν – ήμασταν όλοι ξεχαρβαλωμένοι, έχοντας διανύσει χιλιάδες μίλια άυπνοι, χωρίς πρόβες και χωρίς προετοιμασία – παρ’ όλα αυτά απαιτούσαν από μας να σκίσουμε.»

“-Δεν επιτρέπεται να' χω πονόδοντο, δεν επιτρέπεται να 'χω τρακ, δεν μπορώ να ξεράσω, να με πιάσει αναγούλα, δεν επιτρέπεται να 'χω γρίπη ή πονόλαιμο. Οφείλω να βγαίνω και να 'μαι στις ομορφιές μου, να τραγουδάω καλά και να χαμογελάω, γιατί αλλιώς αλίμονό μου. Γιατί; Είμαι η Μπίλλυ Χόλιντεϋ και έχω περάσει πολλά. [...]
-Μου 'χουνε πει πως κανείς δεν λέει την λέξη "πείνα" σε τραγούδι όπως εγώ. Ούτε τη λέξη "αγάπη".
Ίσως και να 'ναι γιατί θυμάμαι τί σημαίνουν τούτες οι λέξεις. Ίσως γιατί είμαι τόσο περήφανη ώστε να θέλω να θυμάμαι τη Βαλτιμόρη και το Ουέλφερ Άιλαντ, το Ίδρυμα Καθολικών και το δικαστήριο Τζέφφερσον Μάρκετ, τον σερίφη μπροστά απ' το σπίτι μας στο Χάρλεμ και τις πόλεις απ' τη μια άκρη της χώρας στην άλλη όπου γέμισα χτυπήματα και ουλές, στη Φιλαδέλφεια και στο Ώλντερσον, στο Χόλλυγουντ και στο Σαν Φρανσίσκο - κάθε γωνιά, πανάθεμά την.
-Όλες οι Κάντιλακ και οι μινκ γούνες - και είχα πολλές στη ζωή μου - δεν μπορούν να με κάνουν να τα ξεχάσω. Και σε όλα αυτά τα μέρη , κι απ' όλο αυτό τον κόσμο, ό,τι έμαθα τα λένε τούτες οι δυο λέξεις. Πρέπει να 'χεις φαΐ να φας, πρέπει να 'χεις λίγη αγάπη στη ζωή για να ανεχτείς του καθενός το συναξάρισμα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι σωστά.
Αυτό που είμαι κι αυτό που θέλω απ' τη ζωή, σ' αυτά τα λόγια κλείνεται.”

*Το βιβλίο είναι σε δεύτερη έκδοση με την ίδια μετάφραση της Ι.Ραλλιδη

Jackson Pollock

Σύμπτωση εκδοτική δύο «προσωπικών ημερολόγιων», η επανέκδοση του βιβλίου «Ημερολόγιο 1836-2011» του Θανάση Βαλτινού και η έκδοση του βιβλίου ¨Οι μέρες αφηγούνται» του Eduardo Galeano

Οι μέρες αφηγούνται

Eduardo Galeano

μετάφραση: Ισμήνη Κανσή

Πάπυρος 2012 414 σελ.

Τιμή 20,00 € από 22,00

Ο Γκαλεάνο γράφει το "προσωπικό του ημερολόγιο", αυτός, ο εραστής της ιστορίας και ανιχνευτής του μίτου που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, της ουσίας που κρύβεται πίσω από το επίκαιρο, της οικουμενικότητας πράξεων και γεγονότων που ο απλός παρατηρητής των πραγμάτων προσπερνά χωρίς να ξεκλειδώσει τη σημασία τους.

Και οι μέρες άρχισαν να περπατούν.Και μας δημιούργησαν.
Και γεννηθήκαμε εμείς, τα παιδιά τους,
είμαστε τα παιδιά των ημερών,
που πορευόμαστε
εξερευνώντας τη ζωή.

Αυτό το ποίημα των Μάγια αποτελεί την προμετωπίδα, αλλά και το πλαίσιο αναφοράς του βιβλίου Εμείς, οι άνθρωποι, σε όλες τις εποχές της ιστορίας, σε όλα τα σημεία του χάρτη, είμαστε παιδιά των ημερών, παιδιά του χρόνου, είμαστε φτιαγμένοι από ζωντανή ύλη μα και από ιστορίες, από τα γεγονότα του παρελθόντος και του παρόντος.

"17 Οκτωβρίου

Σιωπηλοί πόλεμοι: Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας.

Η φτώχεια δεν σκάει όπως οι βόμβες, ούτε ηχεί όπως οι πυροβολισμοί.

Για τους φτωχούς, γνωρίζουμε τα πάντα: που δεν δουλεύουν, τι δεν τρώνε, πόσο δεν ζυγίζουν, πόσο ύψος δεν έχουν, τι στερούνται, τι δεν σκέφτονται, σε τι δεν πιστεύουν. Μας απομένει μόνο να μάθουμε γιατί είναι φτωχοί.

Μήπως γιατί μας ντύνει η γύμνια τους και μας θρέφει η πείνα τους;"

Frida Kahlo

Τριακόσια εξήντα έξι αφηγήματα -ας μη λησμονούμε ότι το 2012 είναι δίσεκτο έτος-, ένα για κάθε μέρα του χρόνου, συνθέτουν αυτό το ημερολόγιο, γραμμένο από έναν κλασικό πλέον συγγραφέα, ο οποίος έχει κατορθώσει κάτι σπάνιο: να λέει πολλά με λίγες λέξεις, να οδηγεί τον αναγνώστη στο μείζον μέσα από το έλασσον. Η ποίηση, ο στοχασμός, το χιούμορ, το κοινωνικό σχόλιο, η καταγγελία, εναρμονίζονται σε μια γραφή που αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν του Γκαλεάνο, γραφή κατ' ουσίαν αφοπλιστική.

«Τι είναι τελικά λογοτεχνία; Ακόμα μια φορά ο Βαλτινός ως συγγραφέας επιλέγει να θέσει ερωτήματα αλλά να μην απαντήσει ο ίδιος. Τη μόνη απάντηση που ίσως έχει ο αναγνώστης για την προκλητική αυτή σύνθεση ολοκληρώνοντας το βιβλίο είναι ότι πρόκειται περί λογοτεχνίας, και μάλιστα στο πιο υψηλό της επίπεδο.» Ι. Ανυφαντάκης

Ημερολόγιο 1836-2011

Θανάσης Βαλτινός

Εστία 192 σελ. 2013

Τιμή 10,80 € από 12,00

"Αχ αυτό το δόσιμο στο κρεβάτι, και το έχω ανάγκη, που να πάρει
Είναι τόσο πολλά μέσα μου δικά σου και δεν φεύγουν. Ενώ βρίζεις εκνευρισμένος κατά τον γυρισμό μας τον Σεπτέμβρη στην εθνική οδό, πιέζεις ενθαρρυντικά με την παλάμη σου τον μηρό μου. Καβγατζής και σεμνός.

Κανείς δεν μου είπε ποτέ για το φως του ουρανού. Εμένα που με ενοχλούσαν πάντα οι άντρες με τα σορτς ή αυτοί που κυκλοφορούν με μικρές.

Ζηλεύω αληθινά και μνησίκακα ορισμένες φορές. Κι άλλες φορές τα προκαλώ αυτά, για να μη με νομίζεις αδιάφορη. Για να συντηρώ τον έρωτά μου.

Μωρό μου, πέρνα καλά.

Να αλλάξουμε στιλ τόσων χρόνων, εγώ για σένα εσύ για μένα, δεν γίνεται."

«Κάθε σπάραγμα, από τα πιο μικρά έως τα περισσότερο ανεπτυγμένα, περιέχει ένα αυτοτελές θέμα που σημειώνεται σαν ένα τυχαίο συμβάν, μια συνάντηση, μια ερωτική ανάμνηση, μια ζωντανή παρουσία, έναν συνειρμό, μια έμπνευση ή ακόμα και μια παρομοίωση και σκέψη, ένα συμπέρασμα. Ωστόσο, όλη αυτή η κατακερματισμένη αφήγηση γίνεται στο τέλος ένα σώμα, μια συγκεκριμένη φυσιογνωμία, ένας συνεπής στην πολυπλοκότητά του χαρακτήρας, γίνεται ένας άνθρωπος τρομακτικά ζωντανός και ενδιαφέρων που κρατά τα μυστικά του και τους γκρεμούς του στα σκοτάδια της φωτεινής του ύπαρξης. Πρόκειται για ένα κόσμημα της λογοτεχνίας μας.» Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

«Ο θυρωρός ήταν μονόφθαλμος. Συνήθως μας ανέβαζε στον τρίτο όροφο. Ντρεπόσουν πάντα να γδυθείς μπροστά μου.

Γύριζες τον διακόπτη και ο μεγάλος μπαρόκ καθρέφτης βούλιαζε αργά μέσα στο θρόισμα του μισοφοριού σου. Κανένας άλλος ήχος, μόνο ο χυδαίος σομιές, λασκαρισμένος από τη χρήση. Και ύστερα ο καλπασμός στην άβυσσο.

Την αυγή, στην έξοδο, καθώς το πρώτο σκοτωμένο φως ανέβαινε, διέκρινα καμιά φορά στη μορφή σου σημάδια ενοχής.

Στη δεκαετία του ’50 αυτά, προς τα τέλη της. Τώρα το κτήριο, Γ΄ Σεπτεμβρίου και Ιθάκης, είναι αρχηγείο Χωροφυλακής.»

Ποιητής, εκδότης, βιβλιοπώλης, η νέα γενιά των πνευματικών ανθρώπων.

Eros

7 βήματα – 7 λεύγες εντός

Γιώργος Αλισάνογλου

Ποίηση

Εκδόσεις Σαιξπηρικόν 32 σελ.

Τιμή 5 ευρώ

..προσωρινό φωτοστέφανο από πυροτέχνημα μνήμης-
νυχτερινές σπίθες στατικού ηλεκτρισμού στα όνειρά μου
καθώς κάνεις μια ευχή σ’ ένα αστέρι που πέφτει στα μαλλιά μου-
-αστέρι;
-ποια ευχή;
- ποτέ να μην αραιώσεις
την αγάπη στα νερά μου…

..Εδώ ευωδιάζει μαύρα φύκια
και σαγήνηΕδώ αγγελάσιο εσύ-
πιο πέρα ανθάκι
λιθίου
στα φωτονικά
κύτταρα του βολβού σου
σφηνωμένο-
Εδώ που όλα τα αρνήθηκα
τελικά αρχίζει να μυρίζει
όπως εσύ
Εδώ μόνον εγώ σε μυρίζω-
στην κεντρική αίθουσα του μουσείου
έκθεμα που μυρίζει ero/τα
Εσύ
μαργαρίτες θαλάσσης-
κυπρινικός πολτός στα χείλη
όπως όταν πλησιάζω την σπηλιά
του στόματός σου
να αγγίξω με την γλώσσα
την φλόγα του κεριού
που καίει στο νερό
σου μέσα-
Ρόδινη τρεμόπαιζε η λάμψη
και απ’ την υπερώα
προσπάθησα να κρατηθώ-…

Το βιβλίο εγκαινιάζει τη νέα σειρά (Vox Humana) των εκδόσεων Σαιξπηρικόν. Πρόκειται για μια σειρά (32 σελίδες το καθένα) που φιλοξενεί μικρές ποιητικές ενότητες, μικρά δοκίμια ή αυτοτελή πεζά ελλήνων αλλά και ξένων ποιητών και συγγραφέων.

Εξαιρετική τυπογραφία, μονοτυπία σε υδατογραφημένα, χρωματιστά χαρτιά.