ΦΩΤ. ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΕΡΟΛΥΜΠΟΣ 4η ΜΠΙΕΝΑΛΕ ΣΥΓΧΡ. ΤΕΧΝΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ολόκληρο το μυθιστόρημα πάλλεται από την αγωνία και την ευφροσύνη της υπέρτατης επίγνωσης: «Χορδή είναι η ζωή κι ο θάνατος αέρας. Δίχως τον αέρα δεν μπορεί να ηχήσει η χορδή». Κατερίνα Σχινά
Η κόμη της Αφροδίτης
ΜΙΚΑΕΛ ΣΙΣΚΙΝ
μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου
Μεταίχμιο: 2013 572 σελ.
Τιμή 18,00 € από 19,90
"Ερώτηση: Εξηγήστε εν συντομία τους λόγους για τους οποίους ζητάτε άσυλο στην Ελβετία".
Αυτή την ερώτηση καλείται να επαναλάβει πάμπολλες φορές καθημερινά ο διερμηνέας της ελβετικής υπηρεσίας προσφύγων. Ενώ μεταφράζει από τα ρωσικά τις τραγικές ιστορίες όσων έφυγαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση -κάποιοι ήρθαν στη Ζυρίχη από την Τσετσενία, άλλοι από ορφανοτροφεία, κάποιοι έχασαν τα σπίτια τους στον πόλεμο ή είναι αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας των γονιών τους ή είναι οι ίδιοι θύματα βιασμού, βασανιστηρίων, διωγμών-, παρακολουθούμε και την πορεία της δικής του ζωής. Μετανάστης και ο ίδιος, λαχταρά την επανασύνδεσή του με τη γυναίκα του και τον γιο του, αλλά ο παράδεισος γι' αυτόν και για τόσους άλλους είναι πια τόπος κλειστός.
Συνεντεύξεις, επιστολές, αναμνήσεις, ερωτικές ιστορίες συνθέτουν ένα αριστοτεχνικό μωσαϊκό αφηγήσεων στο οποίο όλοι συνδέονται. Μάστορας διαφορετικών στιλ, ο Σίσκιν γράφει μια ωδή στη λέξη και τον λόγο. Ο κόσμος μας είναι μαγικός επειδή μπορούν να ειπωθούν ιστορίες. Είναι απρόβλεπτος και ρευστός, αλλά ό,τι υπήρξε θα υπάρχει για πάντα χάρη στον λόγο.
"Ένα καλειδοσκοπικό μυθιστόρημα. Ένα λογοτεχνικό πανηγύρι. Θα το διαβάζετε και θα το ξαναδιαβάζετε, ανακαλύπτοντας κάθε φορά κάτι καινούργιο."
Adresseavisen
Ένα επικό μυθιστόρημα από την κολεκτίβα των ιταλών συγγραφέων που στο ξεκίνημά της υπέγραφε ως LUTHER BLISSET (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ), μετά το "ΑΛΤΑΪ" και το "54".
Μανιτουάνα
Wu Ming
μετάφραση: Λ. Βαλασόπουλος- Π.Καλαμαράς
Εξάρχεια, 2013 656 σελ.
Τιμή 18,00 € από 20,00
1775, αυγή της επανάστασης από την οποία γεννήθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Στη Μασαχουσέτη, η σύγκρουση μεταξύ της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και των αμερικάνικων αποικιών μετατρέπεται σε καθολικό πόλεμο. Στην αποικία της Νέας Υόρκης, τα Έξι Έθνη των Ιροκέζων πρέπει ν' αποφασίσουν ποια πλευρά θα επιλέξουν. Η βουή της μάχης στη Βοστώνη αρχίζει ν' αντηχεί στην κοιλάδα του ποταμού Μοχώκ όπου ζει ένας ετερόκλητος κόσμος, μια μεγάλη κοινότητα Ινδιάνων, Ιρλανδών και Σκωτσέζων που ιδρύθηκε από τον Σερ Ουίλιαμ Τζόνσον, τον επίτροπο Ινδιάνικων Υποθέσεων, για λογαριασμό του άγγλου Βασιλιά Γεωργίου Γ'. Τώρα οι παλιοί δεσμοί έχουν διαρρηχθεί, και η κοινότητα που ονομάστηκε Χώρα των Ιροκέζων έχει μετατραπεί σ' ένα σκηνικό μίσους και οργής.
Ένα μυθιστόρημα που αφορά στη γέννηση ενός έθνους και την εξόντωση πολλών άλλων πιθανών κόσμων. Γραμμένο από τη λάθος πλευρά της Ιστορίας, όταν όλα ήταν ακόμη πιθανά.
« Πέρασα περίπου τρία χρόνια ορμώμενος από το νεανικό ιδεαλιστικό θράσος να καταπατήσω όλες εκείνες τις περιοχές της σύγχρονης εμπειρίας που οι θιασώτες τού «Τέλους της Λογοτεχνίας» έχουν σημαδέψει ως απαγορευμένες ζώνες. Πίστευα, κι ακόμη πιστεύω, ότι δεν έχουν ειπωθεί τα πάντα στη λογοτεχνία. Η τεχνολογία ειδικά έχει αλλάξει ριζικά το εσωτερικό γίγνεσθαι του πολιτισμού, τον χώρο που είχαν καταλάβει, εκτοπίζοντας τους συγγραφείς στα τέλη της δεκαετίας του ’80.»
Λευτέρης Καλοσπύρος
Η μοναδική οικογένεια
Λευτέρης Καλοσπύρος
Μυθιστόρημα
Πολις , 2013 309 σελ.
Τιμή 12,60 € από 14,00
Λίγες μέρες προτού δώσει τέλος στη ζωή του, ο νεαρός Ανδρέας Αριθμέντης, χρονικογράφος της πτώσης του οίκου των Αριθμέντη, μιας οικογένειας νευρικών, ξεροκέφαλων συγγραφέων κι αρχιτεκτόνων, ολοκληρώνει ένα θεατρικό έργο, το μοναδικό που θα καταφέρει να τελειώσει στη βραχύβια συγγραφική καριέρα του. Είναι η ιστορία "της μοναδικής ελληνικής οικογένειας που δεν έπαιξε στο χρηματιστήριο", όπως φροντίζει κάθε τόσο να υπενθυμίζει ο Μιχάλης, συγγραφέας-φάντασμα ευτελών ευπώλητων ρομάντζων και ανέκδοτων σοβαρών αφηγημάτων, στη σύζυγό του Μάρθα και την εννιάχρονη κόρη τους Χριστίνα, το παιδί-θαύμα που σαρώνει τους ανήλικους αντιπάλους της στο σκάκι και κατατροπώνει τους ενήλικους συμπαίκτες της στο τηλεπαιχνίδι γνώσεων που συμμετέχει κατ' εξαίρεση. Όμως ο Ανδρέας δεν σκοπεύει να αφήσει πίσω του μόνο το θεατρικό έργο. Στον φάκελο που προτίθεται να παραδώσει σε μια νοικιασμένη θυρίδα με αποδέκτες τον πατέρα και τον αδερφό του, έχει συγκεντρώσει διηγήματα και κομμάτια από ημιτελή ή ολοκληρωμένα μυθιστορήματα, γραμμένα από τον ίδιο, τον αδερφό του αλλά κι από ήρωες του θεατρικού έργου.
Τι ρόλο παίζουν στα κείμενα του Ανδρέα ο σύγχρονος κορεάτικος κινηματογράφος, το κυνήγι μπεκάτσας και η ερωμένη του αδερφού του, η μυστηριώδης Ντάλια, για το παρελθόν της οποίας δεν είναι γνωστά παρά ελάχιστα στοιχεία;
Πόσο ελεύθερος είναι ένας μυθιστορηματικός ήρωας να χαράξει το δικό του πεπρωμένο και ποια τα όρια ανάμεσα σε μια "αληθινή μυθιστορία" και την πλαστή μυθιστορία που είναι εγκιβωτισμένη μέσα της;
"Η μοναδική οικογένεια" είναι ένα μυθιστόρημα για την επινόηση του εαυτού στην εποχή του ίντερνετ, για τις οικογενειακές σχέσεις τις πρώτες δεκαετίες του νέου αιώνα καθώς και για το πέρασμα από έναν κόσμο παγιωμένων αυταπατών σε έναν κόσμο δυσοίωνων αμφιβολιών
«Μεθοδικότητα, τόλμη, σύστημα, φαντασία, επινοητικότητα, εργασία, κιβώτια γνώσεων και σακίδια εκστρατείας για την περιπλάνηση στα όρη της λογοτεχνίας: τα έχει όλα ο Λευτέρης Καλοσπύρος» Γ.Ι. Μπαμπασάκης
Στη σειρά «ΑΤΑΚΤΟΣ ΛΑΓΟΣ» των εκδόσεων Άγρα, τρία βιβλία, εξαιρετικά δείγματα εκδοτικής τέχνης:
Ένα πάθος στην έρημο
HONORE DE BALZAC
μετάφραση: Σοφία Διονυσοπούλου
Αγρα, 2013 30 σελ.
Τιμή 6,30 € από 7,00
[...] Εκείνη τη στιγμή, η λεοπάρδαλη έστρεψε το κεφάλι προς το μέρος του και τον κοίταξε επίμονα δίχως να κινηθεί. Η σκληρότητα του μεταλλικού της βλέμματος και η ανυπόφορη καθαρότητά του έκαναν τον Προβηγκιανό να ριγήσει, ιδίως όταν το ζώο προχώρησε προς το μέρος του· την κοίταξε όμως χαϊδευτικά, και παραφυλώντας τη σαν να ήθελε να τη μαγνητίσει, την άφησε να τον πλησιάσει· έπειτα, με μια κίνηση γεμάτη απαλότητα, γεμάτη έρωτα, σαν να ήθελε να χαϊδέψει την ωραιότερη γυναίκα, άγγιξε το σώμα της, απ' την κορυφή ως την ουρά, ερεθίζοντας με τα νύχια του τους ευλύγιστους σπονδύλους που χώριζαν στα δυο την κίτρινη ράχη της λεοπάρδαλης. Το ζώο ανασήκωσε ηδυπαθώς την ουρά του· το βλέμμα του μαλάκωσε· κι όταν, για τρίτη φορά, ο Γάλλος προέβη σ’ ετούτη την εσκεμμένη φιλοφρόνηση, εκείνη άφησε ν' ακουστεί ένα γουργουρητό από εκείνα με τα οποία οι γάτες μας εκφράζουν την ευχαρίστησή τους· αλλά ετούτο το μουρμουρητό έβγαινε από ένα τόσο βαθύ και δυνατό λαρύγγι, ώστε ακούστηκε μες στη σπηλιά σαν τις τελευταίες αντηχήσεις ενός εκκλησιαστικού οργάνου μέσα σε καθεδρικό ναό. Ο Προβηγκιανός, αντιλαμβανόμενος τη σημασία των χαδιών του, τα διπλασίασε ούτως ώστε να ζαλίσει, να παραλύσει τούτη την τυραννική εταίρα. Όταν βεβαιώθηκε πως είχε σβήσει κάθε άγρια διάθεση της φιλάρεσκης συντρόφου του, η πείνα της οποίας, ευτυχώς, είχε ικανοποιηθεί λίαν επιτυχώς την προηγουμένη, σηκώθηκε και θέλησε να βγει από τη σπηλιά· η λεοπάρδαλη τον άφησε να φύγει, αλλά όταν πια εκείνος είχε σκαρφαλώσει στον λόφο, πήδηξε με την ελαφρότητα των κοτσυφιών που φτερουγίζουν από κλαδί σε κλαδί, και ήρθε να τριφτεί στα πόδια του στρατιώτη, ορθώνοντας τη ράχη σαν τις γάτες. Έπειτα, κοιτώντας τον προσκεκλημένο της, με βλέμμα λιγότερο αδιάλλακτο, άφησε εκείνη την άγρια κραυγή που οι φυσιοδίφες τη συγκρίνουν με ήχο από πριόνι. [...]
Η αποφασιστική στιγμή
Λόγος για τη φωτογραφία
HENRI CARTIER BRESSON
μετάφραση: Σοφία Διονυσοπούλου
Άγρα 2013 29 σελ.
Τιμή 6,30 € από 7,00
Ένα από τα σημαντικότερα δοκίμια που γράφτηκαν ποτέ για τη φωτογραφία, από έναν από τους μεγαλύτερους φωτογράφους του 20ού αιώνα.
Henri Cartier Bresson
"Η φωτογραφία είναι για μένα η αναγνώριση μέσα στην ίδια την πραγματικότητα ενός ρυθμού επιφανειών, γραμμών ή αξιών· το μάτι αποσπά το θέμα κι η μηχανή δεν έχει παρά να κάνει τη δουλειά της, να αποτυπώσει στο φιλμ την απόφαση του ματιού. Μια φωτογραφία βλέπεται στο σύνολό της, με μια ματιά, σαν πίνακας· η σύνθεση είναι μια συγχρονισμένη συμμαχία, ο οργανικός συντονισμός κάποιων ορατών στοιχείων. Δεν συνθέτουμε δίχως λόγο, χρειάζεται μια αναγκαιότητα, και δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη μορφή από το περιεχόμενο. Στη φωτογραφία υπάρχει μια καινούργια πλαστική, έργο των στιγμιαίων γραμμών· δουλεύουμε με την κίνηση, μ' ένα είδος προαισθήματος της ζωής, και η φωτογραφία οφείλει να αγγίζει μέσω της κίνησης την εκφραστική ισορροπία."
Περί ανάγνωσης και βιβλίων
Η τέχνη της αποχής από την ανάγνωση
ARTHUR SCHOPENHAUER
μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης
Άγρα, 2013 30 σελ.
Τιμή 6,30 € από 7,00
"Όποιος ρίχνεται με τα μούτρα στο διάβασμα και διαβάζει σχεδόν ολόκληρη την ημέρα αλλά περνά τον ενδιάμεσο χρόνο του χωρίς διόλου να στοχάζεται, χάνει με τον καιρό την ικανότητα να σκέφτεται μόνος του - όπως κάποιος που, κυκλοφορώντας μονίμως καβάλα στο άλογο, ξεχνά στο τέλος πως να βαδίζει. Τέτοια είναι, όμως, η περίπτωση ουκ ολίγων λογίων: από το πολύ διάβασμα έχουν αποβλακωθεί. [...] Όπως η πολυφαγία καταστρέφει το στομάχι και βλάπτει ολόκληρο το σώμα μας, έτσι και το πνεύμα φράζει ασφυκτικά από την υπερβολική πρόσληψη πνευματικής τροφής. [...]
»Στη λογοτεχνία, τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά απ’ ότι στη ζωή. Όπου και να στρέψουμε το βλέμμα, ερχόμαστε ευθύς αντιμέτωποι με τον αδιόρθωτο όχλο της ανθρωπότητας, που ξεχύνεται λεφούσι στους δρόμους, συρρέοντας από παντού κι λερώνοντας τα πάντα, σαν τις μύγες το καλοκαίρι. Εξού και το αναρίθμητο πλήθος κακών βιβλίων, τούτο το θρασεμένο ζιζάνιο της λογοτεχνίας, που απομυζά το σιτάρι από τις θρεπτικές ουσίες και το πνίγει. Τέτοιου είδους βιβλίου ληστεύουν από το αναγνωστικό κοινό τον χρόνο, το χρήμα και την προσοχή - όλα όσα ανήκουν δικαιωματικά στα καλά βιβλία και στους ευγενείς σκοπούς τους, μιας και τα κακά βιβλία έχουν γραφτεί με μοναδική πρόθεση να αποκομίσουν κέρδη ή να αποκτήσουν δόξα. Επομένως, δεν είναι μόνο άχρηστα αλλά και σαφώς βλαβερά. Τα εννέα δέκατα της σύγχρονης λογοτεχνίας μας δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να αποσπάσουν επιτήδεια μερικά σελίνια από τις τσέπες του βιβλιόφιλου κοινού. Συγγραφείς, εκδότες και βιβλιοκριτικοί έχουν συνωμοτήσει για την επίτευξη αυτού του στόχου.
»[...] Όσον αφορά τα αναγνώσματά μας, πρωταρχική σημασία έχει η τέχνη της αποχής από την ανάγνωση. Η άσκηση αυτής της τέχνης προϋποθέτει από εμάς να μην αγγίζουμε οποιοδήποτε βιβλίο απασχολεί κάθε φορά το ευρύ κοινό, μόνο και μόνο επειδή τη συγκεκριμένη εποχή τυχαίνει να κάνει πάταγο ή να επανεκδίδεται ξανά και ξανά κατά το πρώτο και τελευταίο έτος της ύπαρξής του."
Ο αναγνώστης θα αναγνωρίσει μερικές γνωστές του ιστορίες, θα βρει και πολλές τελείως πρωτόγνωρες, και αναμφίβολα θα εκτιμήσει την ομορφιά και τη σοφία της σεφαραδίτικης παράδοσης.
Σεφαραδίτικα παραμύθια των Βαλκανίων
ανθολόγησηCYNTHIA CREWS
μετάφραση :ΣΑΡΑ ΜΠΕΝΕΒΙΣΤΕ
2013 403 σελ.
Τιμή 15,40 € από 17,04
Στην οθωμανική αυτοκρατορία διαβιούσαν επί αιώνες κοινότητες εβραϊκές που μιλούσαν τα ισπανικά της εποχής του Θερβάντες. Ήδη από το 1492, με την επανάκτηση της Ισπανίας από τους καθολικούς βασιλιάδες Φερδινάνδο και Ισαβέλλα, είχαν εκδιωχθεί από την ιβηρική χερσόνησο όλοι οι Άραβες και οι Εβραίοι που δεν δέχτηκαν να αλλαξοπιστήσουν. Οι εβραϊκοί πληθυσμοί στράφηκαν προς τις άλλες χώρες της Ευρώπης κι εγκαταστάθηκαν σταδιακά σε διάφορες πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπου έζησαν έως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η παρούσα έκδοση παρουσιάζει μια πολύτιμη συλλογή σεφαραδίτικων παραμυθιών. Πρόκειται για κείμενα ξεχασμένα, που δεν είχαν ποτέ μεταφραστεί, της μεγάλης Αγγλίδας φιλολόγου Cynthia Crews.
Η Σύνθια Κρους σε ηλικία 27 ετών επισκέφτηκε το Βουκουρέστι, το Μοναστήρι, τα Σκόπια, τη Θεσσαλονίκη και το Σεράγεβο μέσα σε μια πενταετία (1930 - 1935) και διέσωσε, μεταξύ άλλων, σεφαραδίτικα παραμύθια και μπαλάντες, σε μια εποχή όπου η γλώσσα τους ήταν θαλερή και ζωντανή. Τα σεφαραδίτικα παραμύθια είναι χαρακτηριστικά για τη συνδυαστική τους δύναμη, καθώς ανασυνθέτουν ιστορίες της βαλκανικής κουλτούρας με ισπανικά και πορτογαλικά αφηγηματικά μοτίβα αλλά και με βιβλικά κι εβραϊκά στοιχεία.
Τι είναι λοιπόν αυτά τα παραμύθια; Eβραϊκά, ιβηρικά ή βαλκανικά
«Ο σπουδαίος αυτός στοχαστής επιχειρεί να καταυγάσει τα σκοτεινά μονοπάτια ανάμεσα στη μνήμη και τη λήθη, στη σχάρα και στον κάνναβο και στον λαβύρινθο που είναι η εμπλοκή μας με τον χρόνο, με όσα αφήνουμε, εκόντες άκοντες, πίσω μας, και όσα, πάλι εκόντες άκοντες, δεν μπορούμε παρά να κουβαλάμε πάντα μαζί μας όπου κι αν πάμε, όσο μακριά κι αν προχωρήσουμε στον χώρο ή/και στον χώρο.»
Γ. Ι. Μπαμπασάκης
Η μνήμη, η ιστορία, η λήθη
PAUL RICOEUR
μετάφραση: Ξενοφών Κομνηνός
Ίνδικτος 2013 848 σελ.
Τιμή 35,10 € από 39,00
-Έργο-oρόσημο για τον φιλοσοφικό στοχασμό, το "Η Μνήμη, η ιστορία, η λήθη" κατορθώνει να εξετάσει ενδελεχώς την αμοιβαία σχέση μεταξύ μνήμης και λήθης, δείχνοντας πως αυτή επηρεάζει τόσο την αντίληψη της ιστορικής εμπειρίας όσο και την παραγωγή της ιστορικής αφήγησης. Η επιτυχία του έργου έγκειται στην αποκάλυψη της εσωτερικής αυτής σχέσης, καθώς βοηθά συνάμα στην εξέταση των ηθικών προεκτάσεων κατά την "ανάγνωση" των σύγχρονων γεγονότων.
-"Το έργο εμπεριέχει τρία σαφώς οριοθετημένα -βάσει του θέματος και της μεθόδου- μέρη. Το πρώτο, αφιερωμένο στην μνήμη και στα μνημονικά φαινόμενα, τίθεται υπό την αιγίδα της φαινομενολογίας με την χουσσερλιανή έννοια του όρου. Το δεύτερο, που αναφορά έχει την ιστορία, υπάγεται σε μία επιστημολογία των ιστορικών επιστημών. Το τρίτο, που κορυφώνεται σε έναν στοχασμό πάνω στην λήθη, εντάσσεται στα πλαίσια μιας ερμηνευτικής της ανθρώπινης ιστορικής συνθήκης που είναι η δική μας.
Τα τρία αυτά μέρη δεν κάνουν ωστόσο τρία βιβλία. Παρά το γεγονός ότι τα τρία κατάρτια φέρουν διαπλεκόμενες, αλλά διακεκριμένες αρματωσιές, ανήκουν στο ίδιο πλεούμενο που προορίζεται για έναν αποκλειστικά, ενιαίο πλου. Μία κοινή προβληματική πράγματι διατρέχει την φαινομενολογία της μνήμης, την επιστημολογία της ιστορίας, την ερμηνευτική της ιστορικής συνθήκης: εκείνη της αναπαράστασης του παρελθόντος.
Με θορυβεί το ανησυχητικό θέαμα που προσφέρουν η υπερβολή μνήμης εδώ, η υπερβολή λήθης αλλού, για να μην μιλήσω για την επίδραση των αναμνηστικών τελετών και των καταχρήσεων μνήμης -και λήθης. Η ιδέα μιας πολιτικής της ακριβοδίκαιης μνήμης είναι από την άποψη αυτή ένα από τα ομολογημένα θέματα που με απασχολούν ως πολίτη". Paul Ricoeur
"Το "Επικίνδυνοι πολίτες" είναι ένα ρωμαλέο βιβλίο που δεν ξεχνιέται. Είναι συγχρόνως η τρομακτική ιστορία σχεδόν μισού αιώνα κρατικής βίας που σημάδεψε ανεξίτηλα την Ελλάδα, ένας βαθύς προβληματισμός σχετικά με τις συνθήκες που κατέστησαν δυνατή τη σύλληψη και την υλοποίηση της ιδέας του στρατοπέδου συγκέντρωσης, και ένα κείμενο που συνδυάζει την εθνογραφία, την ιστορία και την αφήγηση προσωπικών βιωμάτων με συγκλονιστικά αποτελέσματα".
Sherry Ortner, Παν. της Καλιφόρνια, Λος Άντζελες
Επικίνδυνοι πολίτες
Η ελληνική αριστερά και η κρατική τρομοκρατία
Νένη Πανουργιά
μετάφραση: Νεκτάριος Καλαιτζής
Καστανιώτης 2013 363 σελ.
Τιμή 24,000 € από 26,63
Πώς κατασκευάζει ένα κράτος τους επικίνδυνους πολίτες του; Και με ποιους τρόπους και ποιες διαδικασίες αποφάσισε το ελληνικό κράτος ποιοι θα ήταν άξιοι να λέγονται πολίτες του και ποιοι ανάξιοι;
Το βιβλίο καταδύεται σε αυτό το ερώτημα και παρουσιάζει, με τρόπο που είναι ταυτοχρόνως επισκοπικός και λεπτομερής, τις πτυχώσεις της εμπειρίας της αντίστασης στην κρατική τρομοκρατία στη διάρκεια του 20ού αιώνα στην Ελλάδα. Φέρνοντας σε διάλογο πολλαπλούς ερευνητικούς τρόπους -προφορικές μαρτυρίες και αυτοβιογραφικές αφηγήσεις με ιστορικά αρχεία και αναλύσεις, επίσημες τοποθετήσεις και ανεπισήμες σιωπές..., το βιβλίο διατρέχει την ιστορία των τελευταίων εκατό χρόνων για να ιχνηλατήσει τους τρόπους με τους οποίους οι πολίτες της χώρας χαρακτηρίστηκαν και διώχθηκαν ως αριστεροί, είτε ήταν είτε δεν ήταν.
Διακρίνει και περιγράφει τη διαδικασία κατασκευής μιας γκρίζας ζώνης ύπαρξης, εκείνης του "επικίνδυνου πολίτη", η οποία, ως άλλος Καιάδας, γέμισε συστηματικά και μεθοδικά με ανυπάκουες ζωές. Παρακολουθεί την πραγμάτωση της βιοπολιτικής μέσα από τις πρακτικές του σύγχρονου κράτους και θέτει υπό διερώτηση τη διάκριση περί "ζωής" και "βίου".
Σήμερα, που η λεγόμενη "θεωρία των άκρων" έχει κατακλύσει τον δημόσιο λόγο, η Νένη Πανουργιά την εντοπίζει στις θεωρίες της Άρεντ και του Καστοριάδη περί των απαρχών του ολοκληρωτισμού και την ιχνηλατεί στις πρόσφατες θέσεις των "αναθεωρητών της ιστορίας".
Αλλά, πέρα από οτιδήποτε άλλο, προτείνει και προτάσσει την επαναφορά του ανθρώπου ως κεντρικού σημείου αναφοράς - όχι ως μονάδας υπεράνω όλων των άλλων, αλλά ως του ελάχιστου σημείου επί του οποίου οφείλει να οικοδομείται οποιαδήποτε εννοιολόγηση του πολιτικού, του υπαρξιακού, του κοινωνικού, και κάνει μια μεθοδολογική πρόταση για το πώς μπορούμε να γράφουμε εφεξής για πράγματα γνωστά αλλά όχι διαυγή, εμπειρίες βιωμένες αλλά όχι λογοποιημένες - για το πώς, τόσο ανεπαίσθητα όσο και βίαια, το κράτος κατασκευάζει "επικίνδυνους πολίτες.
Αναζητήστε τα βιβλία σας,
επικοινωνήστε με το Σελιδοδείκτη:
τηλ.κιν. 6957502380 τηλ.σταθ. 2310230590
.jpg)
